Gerrit Jan Nol
Deze maand is Gerrit Jan Nol aan het woord:
Gerrit Jan Nol is nu 79 jaar. Al heel lang getrouwd met Annie; ze hebben samen 2 dochters en een zoon. We hebben een melkveebedrijf in Assendelft zuid gehad wat nu voortgezet wordt door onze zoon (vierde generatie).
De aanleiding voor mij om bij het Kapiteinskoor te komen: Ik had samen met mijn zangmaat en achterneef Piet Koomen altijd wel enkele bestuursfuncties gehad (meestal agrarische organisatie). Toen dit met het ouder worden voor ons beiden weg viel zochten we wat waarvan we alleen lid wilden worden zonder ons met bestuur en organisatie te bemoeien. Het kapiteinskoor is wat dat betreft een schot in de roos geweest mede dankzij de velen die zich binnen deze club zich enorm inzetten op bestuurlijk en organisatorisch vlak, waarvoor we veel bewondering hebben.
Mijn eerste kennismaking was ongeveer 15 jaar terug . Piet was al eens wezen kijken maar die was verhinderd op de dag die we weer afgesproken hadden dus ging ik alleen er op af. Bij het binnen komen in De Hut werd er al gezongen en stond ik bij de bar een tijdje te luisteren toen onze voormalige voorzitter Jan Spits op me afkwam en zei dat ik er tussen kon gaan staan maar dat ik in de pauze effe langs Willen van de Woude moest gaan. Willem, een imposante man aan de stamtafel, gaf me een hand en zei : Zo Zeun, wil je het ook proberen. Effe je naam en heb je nog referenties,waarop ik antwoordde, alleen me vrouw en die vind het maar matig waarop hij me een boek gaf en zei ga er dan maar tussen staan. Eerst hoorde men er vreemd van op (Jan Vooran) heb het nog steeds over ” de boertjes”, maar ik heb me vanaf het eerste moment er goed thuis gevoeld.
Heel veel hoogtepunten meegemaakt w.o. vier keer Weissenzee, Sail Rostock, Rechenzee, het 20-jarig bestaan in het Zaantheater, Moezelreis en vele anderen. Welke gewone sterveling kan zeggen binnen twee maanden in resp. Het Kurhaus, Melkweg en Paradiso te hebben staan zingen. Ook de Opera in Gent was een belevenis. Voordat er gezongen werd, werden de koren voor ons voorgesteld met alle bekende gast-sopranen en dirigenten, wat allemaal zeer klasiek oogde. Ik zat in de zaal naast Willem v.d.Bles en zei me af te vragen wat we hier te zoeken hadden en toen zei Willem, maar ze hebben die tenor uit Lemmer nog niet gehoord. Zo ziet de één meer beren op zijn pad dan de andere, en Willem kreeg gelijk. Ook mede door De Strop en Het Vliegerke zat de hele klasieke zaal in Gent mee te deinen. Ook de vele optredens in verzorgingshuizen en o.a. De Prinsenstichting geven altijd veel voldoening.
Een klein dingetje is me ook altijd bijgebleven. We zongen een keer op een zondagmiddag op het marktplein in Wormerveer. Het laatste nummer voor de pauze was Ketelbinkie wat op geweldige wijze werd voorgedragen door Henk Keizer. Hierna stapte ik achter de tent langs om me auto wat dichterbij te halen. Toen loopt er een jongetje van een jaar of 10 met me mee en vraagt: meneer wat is nou een mokkie schootan en zullen ze het nog een keer zingen want ik vind het zo mooi! Ik vond het een bijzonder moment.
Ik wil nu eindigen met iedereen te bedanken die dit allemaal mogelijk hebben gemaakt en hoop dat als het me gegeven is nog nog een tijdje mee te zingen.
