Ben Pel

Hallo allemaal.

Mij is gevraagd door André van Beveren om een totaal beeld van mijzelf te omschrijven en hoe ik er toe gekomen ben om lid te worden en te zijn van het Kapiteinskoor in Zaandam.

Mijn naam is Ben Pel en ben geboren in Heiloo op 4 mei 1942, waar ik mijn lagere schooltijd heb gedaan. Ben daarna naar Alkmaar verhuisd met mijn ouders naar een huis op de Nicolaas Beetskade 14. Vandaar uit getrouwd met Gerda en kocht een huis op de dezelfde kade maar op no 10.

Op dit adres heb ik 31 jaar lang gewoond waarna ik dit huis verkocht, nog in de gouden huizentijd en verhuisde naar een huurwoning op de Nicolaas Beetskade no 31 waar ik nu alweer drie en een half jaar woon, dus totaal alweer 65 jaar op deze kade.

Na mijn studie, toen nog ULO en Ambachtschool, begon ik als 16 jarige te werken als loodgietersknecht in het toen nog leerlingstelsel; overdag werken en s avonds naar school. Zaterdags een halve dag om mijn patroon diploma’s te halen voor water en gasfitter. Na verschillende bedrijven te hebben gehad ben ik gevraagd om als montage-inspecteur te beginnen bij Feenstra Verwarming te Heerhugowaard die daar net met één van de 12 vestigingen begonnen was.

We werkten er met 160 monteurs. Mijn taak was het begeleiden van projecten. Het was de periode van tienduizenden nieuwbouw woningen dus echt een gouden tijd. In mijn 25 jarig dienstverband bij Feenstra was ik de laatste 10 jaar ook nog lid van de ondernemingsraad.

Nu heb ik altijd een grote passie gehad in het kano- en drakenbootwereld en ben toen met goedkeuring van mijn baas Sjoerd Feenstra een winkel begonnen in kano’s, drakenboten en toebehoren. Hij had maar één motto: “als je werken goed lopen heb ik geen problemen”, en zo groeiden we behoorlijk verder, mede door de prestaties van mijn 3 zonen in dit kano wereldje. Zij werden:

•  2 x Nederlands kampioen in 1 –  en 2 persoonsboten
• 2 x Europees kampioen
• 3 x meegedaan aan Wereldkampioenschappen

De Wereldkampioenschappen bracht ons 6 keer naar China. Onze contacten met de Chinese assistentes zorgden ervoor dat wij bruiloften en geboortes van kinderen mochten beleven.

De vele wedstrijden waren er de oorzaak van dat we overal in Europa zijn geweest, maar dat ging ten koste van de kano bouw. We waren inmiddels ook al gestart met de drakenboot bouw, wat een enorm succes werd.

De eerste 30 drakenboten heb ik zelf gebouwd, maar daarna liet ik ze bouwen bij TEDI sport in Polen, nadat ik hen eerst het vak had geleerd.  Honderden boten werden geëxporteerd naar o.a. Amerika
, Hawaï, Polen, Duitsland, Noorwegen, Frankrijk, België en heel veel naar Engeland en Schotland.

Even een verklaring over de drakenboot: een drakenboot is een open kano van ongeveer 12,5 meter lang, waarin maximaal 20 peddelaars om en om links en rechts plaatsnemen en tegelijkertijd peddelen. Om het tempo aan te geven zit voorop een trommelaar, een aparte stuurman bepaalt de koers. Tevens moet bij officiële wedstrijden de boot worden voorzien van een drakenkop, een staart en “schubben” op de romp.

De drakenboot wordt gebruikt voor de wedstrijdsport drakenbootvaren. In Nederland is er een landelijke competitie van wedstrijdteams en bedrijventeams.

Een kleine anekdote: mijn kameraad Jan Heemskerk, jullie wel bekend en door lichamelijke problemen nu geen lid meer van het Kapiteinskoor, is een keer mee geweest als bijrijder naar Glasgow met 4 drakenboten (18 meter vrachtwagen); alle wegen en verkeerspleinen links nemen en dan heel Engeland door over de lengte van het eiland.

Aangekomen in Clasgow wilde de club daar alleen maar korting want zij waren in de veronderstelling: ‘hij neemt ze nooit mee terug’. Wel dus, want ik kon ze overal kwijt. Op de terugweg in backpackers motels geslapen in een 2 persoons ijzeren stapel bed en met veel lol in Nederland aangekomen, maak je dus toch extra kosten. Maar binnen een week 3 boten dusdanig verkocht dat ik de vierde boot gratis aan mijn eigen club kon schenken.

Twee jaar geleden was ik ernstig ziek: een gesprongen aorta. Een operatie volgde waarbij er een deel is vervangen door een geribbelde plastic buis van 18 mm dik en 20 cm lang. Na enige tijd voorzichtig proberen, maar sinds die tijd heb ik weer volop lucht en kan weer volledig meedoen. Maar je merkt toch vooral bij zo’n akkefietje een groot medeleven van het koor, vooral door het bezoek van Jan Slot en Carel van de Nes.

Hiervoor nog mijn hartelijke dank en ik hoop nog vele jaren mee te mogen zingen.

p.s.

Ik maak geen boten meer maar doe nu het volledige onderhoud van onze 9 eigen boten samen met mijn zoon die met zijn evenementen zomers er een volledige dagtaak aan heeft. Nu al weer staan er 60 evenementen op stapel voor 2017 waarbij ik hem weer terzijde sta en met hem zal meerijden.  Starten, boeien uitleggen, etc,etc. Alleen tillen dat mag ik niet meer van hem. Maar alles gaat goed.

Groetjes Ben