De Hoornse Bokaal

Het was erg warm op zondag 25 juni. En het Kapiteinskoor had zich ingeschreven in een koren-concours waar 11 koren uit Noord- en ZuidHolland aan deel namen. Vol goede moed togen de heren Kapiteins in de bus naar Hoorn, ondersteund door vele echtgenotes en fans.

De bus werd een steegje ingestuurd door een verkeersregelaar. Dat steegje was al erg smal en aan het einde bleek de bus er niet eens door te kunnen. Heel vakkundig heeft de chauffeur de bus achteruit in de kromme steeg gekregen waardoor we op een veel breder deel konden uitstappen.

Het eerste optreden vond plaats bij de Grote Kerk, waar we in direct zonlicht plaats moesten nemen op een podium wat door een vrachtwagen werd gevormd. De onderbenen werden beschenen door de snikhete zon. Jack heeft hier,  staande in de volle zon, laten zien dat hij heel goed kan zingen. Met verve bracht hij zijn solo “Als ik op zee was”. Niet alleen Jack stond in de volle zon, maar ook dirigent Frits. Die vertelde later dat hij er niet zo’n last van had.

Aan de andere kant van de Kerk konden we ons tweede deel presenteren. Toen stonden we wat beter beschut tegen de zon. Omdat Jaap Kramer er niet bij was kon Ton Tonkes de kunsten van Jaap vervangen, namelijk de choreografie bij het liedje “Zeilen, Roeien, Vissen”. Hij deed dat erg goed.  En natuurlijk konden we ook weer rekenen op het mooie liedje “Santiano”, fantastisch gezongen door Bob.

Het derde deel van ons optreden moesten we uitvoeren tegenover restaurant ‘La Vie’, aan de ‘Gouw’, vlakbij de ‘Gedempte Turfhaven’. Toen we daar aan kwamen lopen konden we aan één kant van de straat in de schaduw luisteren naar het koor wat nog bezig was. Maar toen het Kapiteinskoor aan de beurt was stonden de heren weer volop in de zon. Op zich niet echt heel vervelend maar wel erg warm. Opvallend was dat een verkeersregelaar vele fietsers naar de kant moest sturen. Één van die fietsers, een wat oudere man die zich geen regel wilde laten opleggen en door wilde rijden, protesteerde heftig en reed tegen de regelaar aan. Deze liet zich niet overdonderen, waardoor de oudere man toch eieren voor zijn geld koos en afdroop.

Het optreden van het Kapiteinskoor was ook hier weer een groot succes. Enkele bekende liedjes deden het publiek meezingen en -deinen. André mocht hier weer vertellen over een zeeman die steeds zijn naam hoorde fluisteren in de wind, hetgeen hem en het koor een flink applaus opleverde ondanks dat de man die het mengpaneel bediende eerst niet in de gaten had dat hij de microfoon moest ‘open’ zetten. André raakte er niet door in de war maar zong gewoon zonder versterking. Later ging de microfoon gewoon ‘aan’. Het publiek heeft het misschien niet eens in de gaten gehad.

Kapiteins op de Compass Opera

De Compass Opera is een groot Hotelschip wat in de haven van Zaandam aan de Prins Henrikkade was afgemeerd. Op dit schip waren Duitse toeristen die per schip onze streken bezochten. Maar ja, die avonden. Er was natuurlijk wel gedacht aan wat gezelligheid, maar een optreden van een Koor van alleen maar Kapiteins, Ja dat moest wel iets bijzonders zijn. 

Dat was het ook op die dinsdagavond 20 juni. Natuurlijk moest het Kapiteinskoor geïntroduceerd worden door de reisleiding maar dat duurde zolang dat dirigent Frits maar ven op een stoel ging zitten. Even geen inspanning in de bloedhete zaal. Na zo’n 15 minuten introductie konden de zangers dan eindelijk beginnen met “De Trossen Los”.

Dirigent Frits had een gevarieerd programma opgesteld waarin voldoende ruimt was voor Duits-talige teksten, waaronder “Drei strich nach Steuerbord”. Wim de Graaf mocht het nummer “Vrij als de wind” brengen, maar de Duits-talige versie. Ook andere liedjes die de Duitsers wel kenden werden gezongen zoals bijvoorbeeld “Sierra Madre” wat ooit ook gezongen was door Heino. Het publiek werd steeds meer enthousiast ondanks de verzengende hitte in de zaal.

Links in de zaal zat een echtpaar wat maar steeds een bord omhoog hield met “Go’ Dorus, Sluis groetjes”. Carel van de Nes probeerde nog wat zoenen los te peuteren  bij Duitse dames, maar die lieten zich niet verleiden met “Zoen me nog een keer”., en Bob was goed op dreef met de Ancora-hit “Santiago”. Frits probeerde het publiek goed voor te bereiden op de solo-hussel in de Duitse taal. Daar waren veel regels van Duitse liedjes in opgenomen en aangevuld met een paar regels uit Nederlandse liedjes en dan vertaald. André van Beveren zou dat doen als Willem Smit niet aanwezig kon zijn. André deed dat uitstekend met een goede Duitse uitspraak en het inspreken was steeds op tijd! Goed werk!